Ten slotte: beschouwing.

Met het installeren van het element (zie vorige post) is er een einde gekomen aan de bouw van EDEN. En nu de gitaar klaar is, wil ik nog een paar foto's laten zien. Ook lijkt het me op zijn plaats om iets te melden over het resultaat en over de items waaraan EDEN haar naam dankt. Over enige tijd hoop ik deze post te kunnen aanvullen met enkele geluidsopnamen.

Allereerst: de klank. Zoals gezegd in de post over de afregeling (zie deze post), zal de klank zich de komende tijd nog ontwikkelen. Dat neemt niet weg dat EDEN nu al mooi klinkt: helder, vol en met een ronde bas. Esdoorn voor de zijkanten en de achterkant in combinatie met een Sitka top en een palissander brugplaat, is naast een lichte bouw m.i. merendeels verantwoordelijk voor dit resultaat. Ook het element van L.R. Baggs klinkt zoals verwacht: akoestisch en zonder het bekende 'kwaken', dat vaak te horen is bij een onder-het-zadel piezo element.
Het extra klankgat aan de zijkant reageert boven verwachting. De gitaar klinkt tijdens het spelen (voor de speler) lekker vol en aanwezig; een aanrader dus.

Hieronder probeer ik in het kort uit te leggen wat de symbolen willen zeggen die in de gitaar zijn verwerkt.



- naam: EDEN
- intern etiket: levensboom
- zijklankgat: alfa en omega.
　
Via de eerste paar hoofdstukken van de Bijbel komt er een opmerkelijk verhaal tot ons. Het gaat over de schepping van de mens en de hof van Eden – het paradijs. Je zou zeggen: wie in een paradijs leeft, is geheel en al tevreden. Maar met de eerste mensen, Adam en Eva, was dat anders. Hoewel zij alles hadden wat nodig was, tot en met het mogen eten van de in het centrum van het paradijs staande Levensboom, waardoor zij eeuwig leefden, vonden zij dat er iets ontbrak. Immers, met verlangen keken ze naar de vruchten aan de Boom van Kennis, waarvan God het eten verboden had. Als gevolg van hun ongehoorzaamheid door toch van die boom te eten, werden Adam en Eva uit het paradijs verbannen, waarna God de toegang afsloot.
Tot op de dag van vandaag heeft de mensheid via tal van methoden en religies de weg naar de Levensboom proberen te vinden, teneinde voor altijd voort te leven. Te denken valt aan ontspanningsoefeningen, het houden van wetten, het volbrengen van bepaalde opdrachten of bezigen van rituelen. Maar bij veel mensen is de Bijbelse boodschap over het feit dat de oorspronkelijke toegang tot het paradijs niet meer open is - dat de Levensboom onbereikbaar is - onbekend. Eten ervan is onmogelijk …

Of toch niet?

De Bijbel zegt dat God zoveel van Zijn verloren mensen hield, dat Hij Zijn Zoon heeft gezonden, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft (Johannes 3:16).
Jezus Christus, de Zoon van God, die zichzelf in het boek Openbaringen de alfa en de omega noemt, verklaart: "Ik ben de deur. Als iemand door Mij binnenkomt, zal hij behouden worden." (Johannes 10:9 ). De Bijbel zegt het duidelijk: er is een weg naar de Levensboom. Niet via de oorspronkelijke ingang, maar via het geloof in het offer van Jezus aan het kruis van Golgotha.


Voor een meer diepgaande uitleg verwijs ik naar mijn andere blog.
 

Installatie van het element / plaatsing hielknopje voor de gordel.

Omdat ik de gitaar op het podium wil kunnen versterken, heb ik een element ingebouwd. Ik heb gekozen voor de ibeam van L.R. Baggs vanwege de mooie akoestische klank. Het is een passief element; als voorversterker gebruik ik de Para acoustic DI van L.R. Baggs.
Het element wordt niet onder het zadel in de brug gelegd, maar aan de binnenkant van de kast tegen de brugplaat geplakt. Omdat het staartblok in een eerder stadium al is voorgeboord (zie deze post), was het slechts een kleine ingreep om het gat voor het chassisdeel open te werken (zie foto's). Voordeel van deze werkwijze is dat er in de voltooide kast geen groot gat van 12 mm uit de hand hoeft te worden geboord. Dat zou risico's met zich meebrengen zoals schilferen van de lak, splinteren van het hout of scheef boren. Op de vijfde foto is via een spiegeltje in de kast te zien hoe het element tegen de brugplaat is bevestigd.

Tenslotte is het knopje op de hiel voor de gordel geplaatst (zie laatste twee foto's).
Volgt: beschouwing - de laatste post!

Topkam en (voorlopige) afregeling.

Net als het zadel is ook de topkam voor EDEN gemaakt van extra hard, ongebleekt koeienbot. Het materiaal heeft de uitstraling van vintage ivoor. Het te gebruiken beentje heb ik al eerder in het bouwproces met een schuurplankje op de juiste breedte gebracht. Nu heb ik m.b.v. figuurzaag, vijlen en schuurpapier de topkam verder vorm gegeven. Voor het invijlen van de snaargleuven gebruik ik een set speciale vijlen (zie foto), die net zo dik zijn als de snaar die in het gleufje komt. De onderlinge snaarafstanden heb ik bepaald m.b.v. een daarvoor in de handel gebrachte liniaal. Deze liniaal heb ik nu voor de eerste maal gebruikt, en ik moet zeggen dat de snaarafstanden gemakkelijker en sneller te bepalen zijn dan wanneer je dit berekend of op het oog doet - een 'must have' dus!
Na bevestiging van de gladgepolijste topkam (korrel 12000) begon de afregeling: halskromming, hoogte van het zadel en diepte van de snaargleuven van de topkam.

Voor wie van getallen houdt:
Topkam: bij het indrukken van een van de dunne snaren achter de tweede fret, moet de ruimte tussen die snaar en de eerste fret 0,10 mm bedragen. Bij de twee dikste snaren mag dit 0,15 mm zijn.
Halskromming: tussen een op de eerste en de 14e fret ingedrukte snaar moet de ruimte tussen die snaar en de zesde fret 0,05 tot 0,35 mm bedragen. Ik heb afgesteld op 0,10 mm.
Zadelhoogte: de ruimte tussen de dunne E-snaar en de 12e fret heb ik afgesteld op 1,80 mm en die van de dikke E op 2,35 mm. Hiertoe heb ik wel het zadelbeentje iets moeten verlagen. Dit is een redelijk lichte afstelling, die ik voor mijn speelstijl prefereer.

Onder invloed van de enorme trekkracht van de gespannen snaren en hun trillingen, zal het hout zich de komende tijd nog gaan zetten. Dit veroorzaakt verandering van klank en afstelling. Dit is positief. Maar het kan ook anders, want jaren geleden kocht ik een Martin HD28, die een half jaar na de aankoop veel te bassig werd naar mijn zin. Dat was dus pech ...

Volgt: inbouw van het element.

Zadelbeentje

Het zadelbeentje is een belangrijk onderdeel: de trillende snaren geven hun energie aan de kast van de gitaar door via dit in het zadelslot van de brug liggende beentje. Het spreekt vanzelf dat dit onderdeel goed moet zijn. En soms kan het dus gebeuren dat na het aanbrengen van de snaren het beentje toch nog moet worden aangepast. Maar dat zal later blijken. Doormiddel van het aanbrengen van vlakjes (zie de foto's) is het mogelijk de snaarlengtes exact te compenseren voor een goede intonatie.
Ik heb dit beentje gemaakt van een plaatje extra hard, ongebleekt koeienbot. Het is met een schuurplankje gevlakt en op de juiste dikte gebracht. Daarna is het beentje met een figuurzaag uitgezaagd en met vijlen en schuurpapier verder vorm gegeven. Uiteindelijk is het been met diverse schuurpapieren bewerkt tot korrel 12000 (!) ter verkrijging van een spiegelgladde oppervlakte, want dat vind ik mooi.

Volgt: topkambeentje. En dan zijn we er bijna !

Brug (2) bevestiging.

De brug is op de kast bevestigd. Met behulp van de fotoreeks is globaal te zien hoe het in zijn werk is gegaan.
Op de eerste foto staat het zelfgemaakte meetinstrumentje, waarmee de juiste afstand tot de 12e fret is te bepalen.
De brug is bevestigd met Titebond houtlijm, en het spreekt voor zich dat de lak ter juister plaatse eerst moest worden verwijderd (zie foto). Vlak voor het aanbrengen van de lijm is de onderkant van de brug met grof schuurpapier behandeld (zie ook bevestiging fretboard, eerste foto).
Na het boren van de brugpingaten en verwijdering van achtergebleven lijmresten is het Ebbenhout verder gepolijst tot korrel 2500 voor een spiegelglad resultaat.
De laatste foto heeft wat last van vertekening, waardoor het lijkt dat de brugpinnen de ronding van de brug volgen. Dit is in het echt niet het geval.

Volgt: zadelbeentje.

De brug (1)

De brug heb ik gemaakt van een stukje Ebbenhout. Omdat het bovenblad van de gitaar een traditionele lichte bolling heeft (bolling van de top), moet de onderkant van de brug exact tegengesteld hol worden gemaakt. Dit gaat heel goed door een stuk schuurpapier op de kast te plakken en het plankje over het papier te halen (zie foto). Daarna is de brug met de bandzaagmachine grof uitgezaagd. Na het uitzagen is de brug verder gevormd met behulp van schaaf, schuurpapier en de Dremel. Nadat alles er mooi uitzag, heb ik het zadelslot uitgefreesd en de brugpingaten geboord. Voor het freeswerk gebruik ik een handig freesbankje, waarin de brug stevig vastgeklemd kan worden (zie foto 7). Omdat de brugpinnen taps toelopen, moeten ook de gaten met een ruimer taps gemaakt worden (zie foto).

Bruggen van staalsnarige gitaren worden ongelakt gelaten, dus is het hout tenslotte fijn geschuurd en gepolijst met korrel 500.

Volgt: bevestiging van de brug.